วันที่ต้องคิด แต่ไม่มีอะไรทำ

วันนี้ อากาศอืมครึมทั้งวัน  ตอนเช้าฝนตกโปรยปราย  เกือบจะขับรถมอไซ...

ออกไปทำงานไม่ได้ซะแล้ว

บรรยากาศ อยากนอน ........กว่าจะตื่น  ก็ 7.00 น. 

นักเรียนเข้าแถว 8.30 น.  มีเวลาชั่วโมงครึ่ง

ที่จะจัดการกับตัวเองในตอนเช้า ......

แต่ก็ ไม่อยากเชื่อว่าตนเอง  จะอาบน้ำแต่งตัวได้เรวมาก

ครึ่งชั่วโมงเสร็จทุกอย่าง  เหลืออีก 1 ชั่วโมงทำตัวเวิ๊นเวอร์ 

........ออกเดินทาง ไปโรงเรียน  8.35 น.

แวะซื้อ ข้าวเที่ยง  กระเพราไก่ไข่ดาว....ขับรถมาอย่างช้าๆ 

 พร้อมฝนโปรยปราย แบบไม่เร่งรีบ

และมองดูกระจกหลัง  เห็นรถกระบะสีขาว อยู่ลิบๆ  คุ้นๆเหมือนรถ ผอ.  

อะจ๊าก   รถผอ.จริงด้วย.....

ถึงโรงเรียนก็ลืมดูนาฬิกา....ไม่รู้ว่าถึงกี่โมง     

แต่คิดว่าตัวเองมาโรงเรียนสายที่สุดแล้ว....

.ฮาๆยังมีคนที่มาสายกว่าเราอีกแนะ......เยี่ยมจริงๆ......

วันนี้เป็นวันที่มอบของให้ับ เด็นักเรียน ป.5 ที่บ้านถูกไฟไหม้.....

.เหมือนจะจัดยิ่งงานยิ่งใหม่

แต่การดำเนิน ก็รวดเร็วเกินไป  จน ข้าน้อยคนถ่ายรูป  แทบจะถ่ายไม่ทัน

กิจกรรมมอบทุนจบ อ๊าก เหลืออีก 1 ชม.ก็เที่ยงแล้ว

เวลาช่างเดินไปเร็วจริงๆ

หลังกินข้าว   ไฟดับเพราะฝนกำลังมา รึึป่าว?

ก็เลยทำอะไรไม่ได้เลย.......

ทำตัวเวินนน อีกรอบ.....แล้วก็แอบหลับเล็กๆๆที่โซฟาอันใหม่.......

ซักแปป  ก็สะดุงตื่น  เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด......โอีะโอ้

ผอ.  เข้ามา แบบว่า  ตกใจหมดเลย....

งัวเงี่ยๆๆ  รีบลุกไปทำงานต่อ......จนเลิกเรียน.....

แต่ละวันของฉันมันช่างเป็นวันที่ธรรมดาจริงๆ

จะมีวันไหนมั้ยที่มีเรื่องตื่นเต้น.......