วันที่เขียน ๑๐ เมษายน ๒๕๕๖
อยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ ก็ไม่ค่อยมีอะไรทำ (มีแต่ไม่ประสบอารมณ์ที่จะทำมากนัก) ระบบอินเตอร์เนท มือถือก็แสนจะช้า…อยากต่ออินเนทบ้าน คู่สายก็ไม่ถึง เพราะอยู่ชนบท ที่ห่างไกล,,,,,,หนังสือวิชาการต่างเยอะแยะกองอยู่เต็มโต๊ะ เพื่อเตรียมตัวสอบ ก็อ่านยากซะ….อ่านไปสองสามหน้า ก็ง่วงหาว ทำให้กลับเป็นตายได้อย่างรวดเร็ว ปกติจะเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ อ่านได้ไม่นานก็ง่วง….แต่ตอนนี้ทำให้รู้ว่าการอ่านทำให้เรามีความรู้มากขึ้น มีเรื่องราว และประสบการณ์ มากมายที่เราขาดหายไป แล้วนึกเสียดาย ว่าทำไมฉันไม่อ่านอะไรๆดีจากหนังสือดีๆที่มีอยู่มากมานนี่นะ ทำแต่อะไรก็ไม่รู้ ไร้สาระบนอินเตอร์เนท ที่ใช้เวลากับมันมากแต่ไม่ได้อะไรเลย……..
ได้หนังสือที่คิดจะอ่านมานานละ แต่ไม่ได้ซื้อมาอ่าสักที ปิดเทอมนี้เลยสะดวกที่จะซื้อมาอ่าน สิ่งที่ได้จากการอ่าหนังสือเล่มนี้คือ สิ่งอะไรที่แย่ๆที่เราทำไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามันแย่มาขนาดไหน และทำให้เรานำมาปรับปรุงตัวเอง
ชื่อหนังสือ เข็มทิศชีวิต
ผู้เขียน ฐิตินาถ ณ พัทลุง (ครูอ้อย)
ข้อคิดที่ได้จากหนังสือเล่มนี้ ก็มีมากมาย เช่น
มีดปักใจ
“คำพูด การกระทำ เหตุการณ์ที่เราไม่ชอบ อาจจะจบลงไปปตั้งนานแล้ว แต่ตัวเรานี่แหละที่หยิบคำพูด การกระทำ เหตุการณ์นั้นๆ มาเปิดดู มาเปิดฟังในหัวเราซ้ำแล้วซ้ำอีก เหมือนกับคนอื่นเค้าแทงเราได้ครั้งเดียว แต่ตัวเรานี้แระ ที่หยิบมีดเล่มนั้นมาแทงตัวเองไม่รู้จบ ไม่ยอมวาง ถ้าเราเฝ้าสังเกตจิตใตตนเอง เราจะรู้ได้ทันทีที่ใจหยิบมีด หยิบความคิดมาทิ่งแทงตัวเอง”
No comments:
Post a Comment